9 Temmuz 2016 Cumartesi

Benim Oğlum Eşcinsel || Bir Anneden Oğluna

   Merhabalar, sizlerle oğlumun eşcinsel olduğunu öğrendiğim andan itibaren hislerimi, düşüncelerimi, değişen duygularımı, düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Bugünkü yazımda olayın en başından, farklılıkların su yüzüne çıktığı günden bahsedeceğim.
      Oğlumun canı çok sıkılıyordu. Sürekli bir şeyler söylemek istiyor, sonrasında vazgeçiyordu. Ancak sıkıntılı halleri bir türlü değişmiyordu. Ben yorum yapıyor, soruyordum. "Paran mı yok?", "Derslerin mi kötü?", "Arkadaşlarınla aran mı bozuldu?" gibi bir sürü soru... O da sadece "Hayır!" diyordu. Yine sorular sorduğum bir gün bana aynı cevabı verdi, sonra birden sarıldı. Ben ısrarla sorular sorarken birden; "Anne, ben geyim!" dedi. Önce anlamadım, yüzüne baktım, tekrarladı. Şaşırdım, ne söyleyeceğimi bilmiyordum. "Anne, ben kadınlardan hoşlanmıyorum." dedive anlatmaya başladı. Konuştu, konuştu, konuştu...
        O konuşuyordu ama ben kendimi kocaman bir boşlukta hissediyordum. Sanki her şey susmuştu. Uzaklardan bir yerlerden oğlumun sesi bulanık bir şekildekulağıma geliyordu. Sonra birden içimden bir ses haykırdı. İsyan ediyordum. Neden? diye sordum kendime, neden, niçin? Kendimi suçladım, acaba nerede yanlış yaptım diye düşündüm. Yetiştirme tarzımı sorguladım. Tüm bu isyan sırasında oğlumu üzmemek adına yüzüne "gülümsüyordum", kırmamak için dikkatimi toparlamaya çalışıyordum. 
      Oğlum okula gittiğinde bilgisayarın başına geçtim ve araştırmaya başladım. Bir sürü bilgi vardı önümde, doğrusuyla yanlışıyla bir sürü bilgi. Birden aklıma çocukluğumda, yaşadığım yerde geçen bir olay geldi. Eşcinsel bir genç vardı, benden birkaç yaş büyük. Mahallenin ona yaşattıkları geldi aklıma. Baskılar, şiddetler ve daha niceleri.. Sonra oğlumun yaşadıklarını düşündüm. Hiçbir suçu, yanlışı olmadığı halde bunun sebepsiz yükünü, acısını taşıdı yıllarca içinde. Hayatın ne kadar boş ve anlamsız olduğu düşüncem, oğlumun elinden tutmam gerektiği ile doldu birden. Ablasını aradım. Ablası durumu bildiğini söylediğinde bir şaşırma da burada geçirdim. Bana neden söylemediğini sorduğumda, kendisinin paylaşmasını istediğini söyledim. Kızımın da kardeşinin yanında olduğunu bilmek de rahatlattı beni biraz. 
       Kabullenmeye çalışıyorum, başka bir yolu yok biliyorum. Oğlum sadece kendi gibilerini seviyor. O'nu sevmesinden dolayı suçlayamam, yadırgayamam ki... Hayatı ne kadar zor veya ne kadar kolay olur bilmiyorum; ama kolay gelsin oğlum. Canın sağ ya, o bana yeter.

Bu yazının devamı ilerleyen günlerde yayınlanacaktır. Bir yazı dizisi halinde belli aralıklarla sizlerle paylaşacağız.









1 yorum:

  1. ne güzel bir anne örneği,çocuğunuz da ne kadar şanslı,evet,bizim çocuklarımız yanlış değil,hasta değil,ahlaksız değil,sadece kendi cinslerinden olanları seviyorlar,bu kadar basit,bunu ne kadar duyulur,görünür kılarsak bu toplumda bizler gibi mutlu anneler,evlatlar çoğalacak,bizim bütün çabamız bunun için..
    sizi kutluyorum,yüreğinize sağlık,
    Günseli
    Listag Gönüllüsü

    YanıtlaSil