Denizli LGBTİ Aileleri Grubu Haftalık Toplantı Raporu

Her hafta olduğu gibi bu cuma da beraberdik. Toplantımıza 20'ye yakın katılım ile başladık. Bu hafta toplantımıza 2014 yılından bugüne yaptığımız etkinliklerden bahsederek başladık. Daha sonra her hafta olduğu gibi tanımlar ve tanıtım ile başladık. 

Toplantımıza üniversiteden yeni katılımcılar vardı. 2 biseksüel kadın arkadaş toplantımızı duyunca gelmek istediklerini, dayanışma ve mücadelede beraber yol almak istediklerini belirttiler. Mülteci bir eşcinsel arkadaş da toplantıdan dayanışma ve sosyalleşme adına umutlu olduğunu dile getirdi.

Oluşumumuz olarak başlattığımız "Kıyafet Bankası"için çok fazla yardım geldi. Bunları yerlerine ulaştırmak için kendi aramızda iş bölümü gerçekleştirdik. 

LGBTİ bireyi mülteci arkadaşlarımızın devlet ve üniversite hastanesinde yaşadıkları zorluklardan bahsettik. ASAM adına toplantımıza katılan Derya, bu sorunlara çözüm getirme de beraber neler yapabileceğimizi sordu. Bu konu üzerine tartıştık.

4 Kasım Cuma akşamı, saat 20.30'da Always Kafe'de görüşmek üzere.

Haftalık Toplantı Raporumuz Sizlerle

Toplantımız bu hafta çok az bir katılımla gerçekleşti. Konser ve kulüp partileri nedeniyle arkadaşlarımız bir haftalığına bizleri ektiler. :) Tabii ki kalplerinin bizlerle olduğunu biliyor, haftaya gerçekleştireceğimiz toplantımızda kendilerini yine aramızda görmek istiyoruz. :)

Biz yine tanımlama ve kendimizi tanıtma ile başladık. Ardından Athena'nın "transeksüellik ve transfobi" konulu klibinden bahsettik. Haftaya neler konuşabileceğimizi, toplantılarda ne gibi etkinlikler yapabileceğimizi konuştuk.

14 Ekim Cuma, saat 20.00'de Always Kafe'de görüşmek üzere, hoşçakalın.

Trans Erkek Evrem, Ailesine Açılımını ve Denizli LGBTİ Aileleri Grubu ile Tanışmasını Yazdı

Merhaba arkadaşlar, ben Evrem. Trans erkeğim. Aileme açılalı 4 sene oldu. Sevdiğim kızla 4 yıldır birlikteydim. Aileme açılmamdaki en büyük etkenlerden biri buydu. Açılımdan sonra ailemin olumlu karşıladığını düşünüyordum. Ama sadece bana öyle göstermişler.

16 ekim 2015 tarihinde cezaevine girdim. Ağır bir suç yada yüz kızartıcı bir suç  değil, kız arkadaşım ile 3 defa kaçtık. Ailesi benim kız arkadaşımı zorla kaçırdığımı söyleyip bana iftira attı. 7 ay hapiste kaldım. Bu 7 aylık sürede sevdiğim kızdan hiçbir haber alamadım. Anneme her sorduğumda hiç aramadığını söyledi. Ancak gerçek bu değilmiş...

Cezam bitip dışarı çıktığımda hiçbir şey  bıraktığım gibi değildi. Ailemi çektim karşıma: "Ben bu kızı seviyorum, ben böyleyim, yanlış bedende dünyaya geldim." dedim. Yüzüme karşı "Tamam." deseler de başka insanlara saçımı uzatıp bir erkekle evlenmem gerektiğini söylüyorlardı.

Uzun süre intiharı  düşündüm. Daha sonra öz abim gibi gördüğüm Denizli LGBTİ Aileleri Grubu'ndan Yiğit Abi ile konuştum. Beni bu fikirden vazgeçirdi ve bana teselli verdi. Uzakta da olsa, onun sesini duymak bile bana yalnız olmadığımı hissettirdi. Bana Denizli LGBTİ ve Aileleri Grubu'ndan ve Dr. Nilgül Yalçınoğlu’ndan bahsetti. Ailelerinin kabullenmediği LGBTİ bireylerinin aileleriyle görüşmeye gittiklerini ve destek olduklarını söyledi. İçimde bir umut oldu. Çünkü biliyordum ki ailem başka bir LGBTİ bireyini ve ailesini görünce yalnız olmadıklarını anlayacaklardı. Nilgül Abla ve Yiğit Abi ile konuştum, yeri ve günü ayarladık. Heyecandan yerimde duramıyordum.

Buluşma günü geldi çattı. Nilgül Abla’nın acil bir işi çıktığı için gelemedi. Gelemese bile telefondan desteğini eksik etmedi. Ama Yiğit Abi, sağ olsun, yanında birkaç trans erkek arkadaşı da getirdi ve hepsi annemle tanıştılar. Anneme her şeyi anlattılar ve güvenini kazandılar. Kalkarlarken annem onları bir gün misafir etmek istediğini bile söyledi. Biliyordum ki annem sevmediği insanları değil evine çağırmak, onlarla konuşmazdı bile. Çok mutluydum o gün. Annem ilk gün bir şey demese de bayram günü bana 2 adet erkek gömleği almış. Şimdilik kendi ismimle hitap etmeseler de bana oğlum diyorlar artık.

Başta Yiğit Abim  ve Nilgül Abla olmak üzere, Denizli LGBTİ Aileleri Grubu'na çok teşekkür  ederim. Darısı ailesiyle sorun yaşayan bütün kardeşlerimin başına olur umarım.

                                                                                                                            Evrem C.

Trans Erkek Babası: Meğer 2 Oğlum Varmış! | Aile Açılımımız Çok Güzel Geçti

Dün akşam bir trans erkek arkadaşımızın babası ile görüştük. Bizi evlerinde ağırlayan ailemize öncelikle teşekkür ederiz. Dün akşamki toplantıdan güzel notları sizlerle de paylaşmak istedik. 

Ailelerindeki sağlık personelinin yanlış yönlendirmesi sonucunda babamızın kafası biraz karışmış, bu durumu hormonal bir olay gibi anlamış. Biz de transeksüel bireylerin genel bir yargı olan "kadın/erkek hormonu fazla da o yüzden böyle(!)" ifadesi ile bağdaşmadığını anlatmak için gittik. İki transeksüel annesi, iki transeksüel arkadaşımız ve bir sağlık personeli arkadaşımız ile gittiğimiz evde, ailemiz bizi güler yüzle karşıladı. Babamız aklındaki soruları sordu, bizler de elimizden geldiğince cevaplamaya çalıştık. 

Bizimle gelen annemiz, trans kadın olan çocuğundan bahsetti, deneyimlerini anlattı. Yine trans arkadaşlarımız da sürecin nasıl işleyeceğinden bahsetti. Akşamın sonunda babamız, oğlunun transeksüelliğinin hormonal bir durum olmadığını, tedavi dediğimiz şeyin cinsiyet geçişi olduğunu anladığını ve kabullendiğini; "Meğer 2 oğlum varmış!" diyerek ifade etti.  Ayrıca babamız bizi, ilerleyen günlerden annesinin geleceğinden ve bizi kendisi ile tanıştırmak için tekrar davet etti. 

Ailemizin yanından ayrıldıktan sonra, trans erkek arkadaşımız babası ile konuştuğunu ve kendisine daha güzel bir yaklaşımda bulunduğunu söyledi. Geldiğimiz için teşekkür etti ve mutluluğunu paylaştı. Bu da bize yetti. :)

Haftalık Toplantı Raporumuz Yayınlandı (30.09.2016)

30 Eylül Cuma akşamı gerçekleştirdiğimiz toplantımızın raporunu yayınlamakta biraz geciktik. Öncelikle bu sebeple özür diliyoruz.

Toplantımıza her hafta olduğu gibi tanımlamalarımız ve kendimizi tanıtma ile başladık. Tanımlamaların ve kendimizi tanıtmanın sonrasında arkadaşlarımız deneyimlerini paylaştı. Aile açılımına destek olduğumuz bir arkadaşımız, geçtiğimiz hafta annesi ile yaşadığı bir olayı bizlerle paylaştı. Bir komşuları ile karşılaşan annemize çocukları sorulduğunda; "İki oğlum var." diye cevap vermesi hem arkadaşımızı hem de bizleri çok mutlu etti. Ancak bu arkadaşımızın babası, tanıdıkları bir sağlık personelinin bilinçsizliği yüzünden arkadaşımızın translığını kabullenme de zorluk yaşıyor. Tekrar bir aile toplantısı düzenlemeyi kararlaştırdık. Bu sırada ailemizde "baba" karakterinin yokluğu da gözümüzden kaçmadı.

Üniversitede bir kulüp kurma fikrimiz hala devam ediyor. Geçtiğimiz dönem ülkemizde yaşanan durumlar bahane edilerek yeni bir kulüp başvurusunun durdurulduğu söylenmişti. Ancak biz çalışmalarımıza devam edeceğiz.

Film gösterimi ve atölye çalışmaları konusunda bilgi alışverişinde de bulunduk. 7 Ekim Cuma akşamı, saat 20.00'de Always Kafe'de görüşmek üzere...