6 Ekim 2016 Perşembe

Trans Erkek Evrem, Ailesine Açılımını ve Denizli LGBTİ Aileleri Grubu ile Tanışmasını Yazdı

Merhaba arkadaşlar, ben Evrem. Trans erkeğim. Aileme açılalı 4 sene oldu. Sevdiğim kızla 4 yıldır birlikteydim. Aileme açılmamdaki en büyük etkenlerden biri buydu. Açılımdan sonra ailemin olumlu karşıladığını düşünüyordum. Ama sadece bana öyle göstermişler.

16 ekim 2015 tarihinde cezaevine girdim. Ağır bir suç yada yüz kızartıcı bir suç  değil, kız arkadaşım ile 3 defa kaçtık. Ailesi benim kız arkadaşımı zorla kaçırdığımı söyleyip bana iftira attı. 7 ay hapiste kaldım. Bu 7 aylık sürede sevdiğim kızdan hiçbir haber alamadım. Anneme her sorduğumda hiç aramadığını söyledi. Ancak gerçek bu değilmiş...

Cezam bitip dışarı çıktığımda hiçbir şey  bıraktığım gibi değildi. Ailemi çektim karşıma: "Ben bu kızı seviyorum, ben böyleyim, yanlış bedende dünyaya geldim." dedim. Yüzüme karşı "Tamam." deseler de başka insanlara saçımı uzatıp bir erkekle evlenmem gerektiğini söylüyorlardı.

Uzun süre intiharı  düşündüm. Daha sonra öz abim gibi gördüğüm Denizli LGBTİ Aileleri Grubu'ndan Yiğit Abi ile konuştum. Beni bu fikirden vazgeçirdi ve bana teselli verdi. Uzakta da olsa, onun sesini duymak bile bana yalnız olmadığımı hissettirdi. Bana Denizli LGBTİ ve Aileleri Grubu'ndan ve Dr. Nilgül Yalçınoğlu’ndan bahsetti. Ailelerinin kabullenmediği LGBTİ bireylerinin aileleriyle görüşmeye gittiklerini ve destek olduklarını söyledi. İçimde bir umut oldu. Çünkü biliyordum ki ailem başka bir LGBTİ bireyini ve ailesini görünce yalnız olmadıklarını anlayacaklardı. Nilgül Abla ve Yiğit Abi ile konuştum, yeri ve günü ayarladık. Heyecandan yerimde duramıyordum.

Buluşma günü geldi çattı. Nilgül Abla’nın acil bir işi çıktığı için gelemedi. Gelemese bile telefondan desteğini eksik etmedi. Ama Yiğit Abi, sağ olsun, yanında birkaç trans erkek arkadaşı da getirdi ve hepsi annemle tanıştılar. Anneme her şeyi anlattılar ve güvenini kazandılar. Kalkarlarken annem onları bir gün misafir etmek istediğini bile söyledi. Biliyordum ki annem sevmediği insanları değil evine çağırmak, onlarla konuşmazdı bile. Çok mutluydum o gün. Annem ilk gün bir şey demese de bayram günü bana 2 adet erkek gömleği almış. Şimdilik kendi ismimle hitap etmeseler de bana oğlum diyorlar artık.

Başta Yiğit Abim  ve Nilgül Abla olmak üzere, Denizli LGBTİ Aileleri Grubu'na çok teşekkür  ederim. Darısı ailesiyle sorun yaşayan bütün kardeşlerimin başına olur umarım.
                                                                                                                            Evrem C.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder