Yağmurlu bir yaz gününün akşamı, bu hafta da Always Cafe'de toplantımızı gerçekleştirdik. 30- 40 kişilik katılım vardı (iki tane de köpeğimiz vardı), gündemimiz de hayli yoğundu; o kadar ki küçük bir grup olarak cumartesi günü de buluştuk.
Cuma akşamı hepimiz kendimizi tanıttıktan sonra, ASAM'dan katılan arkadaşımız Derya, mülteci trans bireylerin tedavi sürecinde yaşadığı zorluklardan bahsetti. Durum şöyle: İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi'ndeki trans terapisine başlayabilmek için Denizli'de bir hastaneden sevk alınması gerekiyormuş. Fakat üniversite hastanesi devlet hastanesine yolluyormuş, Devlet Hastanesi'ndeki doktorlarsa trans bireyleri hasta olarak istemediklerini belirtiyorlarmış. Bir doktorun muayene olma hakkı olan hastasını trans olduğu için reddetmesi ayrımcılığın en üst boyutlarından değildir de, nedir?!
Güzel bir haber ise destekçi bir arkadaşımızdan geldi. Arkadaşımız, iş yeri sahibi olarak üretimde 25 LGBTİ bireye (mülteci konumunda da olabilir) iş vermek istediğini söyledi. Evden çıkamayanlar için evde parça başı iş imkanı da varmış. Bu haber bizi çok sevindirdi.
Yönetmen bir dostumuzun çekebileceği LGBTİ temalı kısa film hakkında da konuştuk. Aramızdan filmde oynayabilecek birçok gönüllü çıktığı gibi, İranlı bir arkadaşımız da senaryo yazımını üstlenebileceğini söyledi.
İki trans erkek arkadaşımız, İzmir'de ailesiyle çok problem yaşayan başka bir trans erkeğin annesine nasıl çocuğunu kabul etmekte yardımcı olabildiklerinden ve bu durumdan çok mutlu olduklarından bahsettiler...
Görünürlük problemi nedeniyle toplantımıza katılamayan bir trans arkadaşımız ile buluşmak için İranlı LGBTİ dostlarımızın, İncilipınar'da açtıkları lokantaya gittik ve geceyi orada bitirdik. Çok güzel bir yer, hepinize öneririz.
Denizli'de İran kültürünü tanıyabilmek büyük şans. Ayrılırken, cumartesi günü trans bir arkadışımızın annesine açılmasına yardım etmek için sözleştik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder